Mijn modelbouw: 1980 tot heden
Een overzicht van modelbouw activiteiten die begonnen rond 1980:
Boten. Ik ben begonnen met modelbouw toen ik nog op de basisschool zat. Eerst met radiografisch bestuurbare boten. De Robbe Wotan, een Airboat met 3,5 cc Thundertiger (die voor geen meter wilde lopen) en de Robbe Schütze. Allemaal nog met de verplichtte zendergoedkeuring en zendmachtiging op naam van mijn vader omdat ik officieel nog te jong was voor een zendvergunning. De eerste zender was een 4kanaals Robbe Economic, voor de Schütze had ik een Robbe TerraTop met een module met extra functieschakelaars.
Datsun Fairlady 240Z. In Juli 1982 (denk ik) Kochten we (lees: mijn vader) de eerste rc auto. Dat was een 1:10 Mercedes Benz 540K met ingebouwde elektrische startmotor. De auto was gekocht bij Quartel in Elburg, terwijl we in een huisje op de camping daar zaten. De auto wilde maar niet starten, de startmotor gaf steeds problemen. Een paar keer terug naar Quartel, en inmiddels stond daar in de winkel een 2e hands Graupner (Kyosho) Datsun Fairlady 240Z met HB motor (geloof ik). De droomauto destijds. Stond er al een keer bij te kwijlen, dus Hoppa, de Mercedes ingeruild. Die wilde ook voor geen meter lopen, en werd dus al snel door Quartel vervangen door een Veco 19. Destijds al zeer bekend van de stockcar racers, maar achteraf was dat ook geen geweldige motor. Desalniettemin veel rijplezier mee gehad. 19 maart 1983 ben ik er mee naar mijn eerste wedstrijd gegaan in een Speeltuin in Amersfoort. Ik had nog nooit op een baan gereden, en de nauwelijks functionerende trommelrem zorgden beide voor een niet al te beste prestatie. De einduitslag heb ik nooit geweten, maar ergens achteraan daarover twijfel ik niet.
Jumbo. Eén maand later op 16 of 17 april vond in Scheveningen de Bart Smit Strandrace plaats. Er werd gereden in 2 klassen. 2Wd en 4WD. Nederland reed hoofdzakelijk met de tweewielaangedreven Buffalo. Bart Smit had zijn Buffalo kloon de Jumbo flink gesponsord bij een aantal Bart smit medewerkers of zo, en die waren dus ook groots aanwezig. In de 4WD klasse veel Duitse deelnemers met hun Land Jumps. Inmiddels was ik zelf ook in het bezit van de Jumbo. Die had 1 bijzonder probleem wat ze nooit opgelost hebben. De 6kantige aandrijfassen waren al versleten voordat de motor ingelopen was. Een kennis van ons kon hardere maken waarna de wiel en differentieel assen eraan gingen.
Een jaar later heb ik aandrijfassen, wielen en fuseeblokken van de Leopard op de Jumbo gemonteerd waarna deze wagen 10 keer beter werd dan elke andere jumbo in Nederland.
SG Leopard 4. Inmiddels is 4WD aan een flinke opmars bezig en dus werd er ook voor een 4WD wagen gekozen, in mijn geval de Robbe SG Leopard 4. Helaas deze nogal zwaar, en kon hij niet echt meekomen met de concurrentie zoals de Serpent Cobra, of de Mantua Devil Cross. Voor de differentieel uiteinden waren verstevigingsringen nodig (met loctite vastlijmen) omdat deze anders nogal insleten. Ander probleem was dat bij een flinke tik tegen het wiel de aandrijfas er uit wilde vliegen. Met drie diffs reed je dan niet ver meer. Tywraps moesten de assen bij de auto houden.
Waren mijn eerder auto’s veelal voorzien van O.S. Max motoren, Vanaf nu werd meestal een Picco ingezet. Opvallen waren de Picco koelblokken die met staande koelvinnen in een radius zodat je de koelkop altijd zó kon monteren dat de wind er optimaal doorheen waaide.
Modelauto Club. In 1983 of 84 hing er bij de Bart Smit (toen nog met een grote modelbouwafdeling) in Eindhoven een A4-tje gericht aan de lokale Off-Road rijders. Of er interesse was om een club op te richten en gezamenlijk ergens te gaan rijden. een meeting vond plaats op een veldje aan de locatellistraat in Eindhoven en een club was geboren. Op een eerste vergadering in een zaaltje boven Cafe het Pandje in de Dommelstraat werd de naam gekozen. M.O.R.C.E. The Nitroburners (ja, daar komt mijn domeinnaam dus echt vandaan). MORCE stond hierbij voor Model Off-Road Club Eindhoven. Een circuit werd al snel aangelegd in het Burgemeester van Engeland Sportpark. Het circuit was te bereiken via de achteringang bij het dierenasiel aan het spoor. Het sportpark bestaat niet meer. Tegenwoordig is het een woonwijk.
Racing Baja. September 1984 bereikt ons het nieuws dat Lucas Hobby op de kruisstraat in Eindhoven er mee gaat stoppen. Alles gaat weg met flinke korting. In de etalage stond een racing baja normaal ruim 600 gulden, mag nu weg voor 400. 4 oktober werd ik 16 jaar, dus die Racing Baja hebben mijn vader en ik dus mooi opgehaald. Na enkele dagen bouwtijd (De kyosho was al voorgemonteerd) vond op zaterdagmiddag de eerste proefrit plaats tussen sporthal (bij de Wilderen) en cafe de oude toren (oid). De proefrit was echter al na 5 minuten voorbij omdat de wagen niet meer voorruit wilde. Het kogeldifferentieel was niet goed genoeg gespannen waardoor het slipte. Terug naar huis en einde proefrit. De dag erna (zondag 7 oktober 1984) naar Utrecht voor een wedstrijd op een off-road baantje naast de banen van RaCo. Voor het eerst was ik snel genoeg in de kwalificaties om in de Finale te belanden. Racen was destijds altijd een beetje chaos met uitvallers, achterblijvers, en laatstarters. Hierdoor had ik überhaupt geen idee op welke positie ik lag. Ik reed gewoon mijn rondjes zonder op mijn mederacers te letten. Nadat de race afgelopen was hoorde ik van mijn vader dat ik waarschijnlijk 2e geworden was, en net geen eerste. Dit was echter totaal aan mij voorbij gegaan tijden het racen. Bij de prijsuitreiking werd de eerst prijs echter aan mij toebedeeld. Kennelijk was ik toch eerste geworden. Voor mij was dit een totale verrassing. Nog nooit eerder in de finale gereden, laat staan 1e worden. Ik heb de beker de hele rit naar huis in mijn handen gehad en er naar zitten kijken.
Mantua Manta 4. Voor de fun werd er ook door diverse jongens gereden op de parkeerplaats van oranje-zwart achter het Motel Eindhoven. Gereden werd er met racewagens van PB en Serpent, allemaal ongeveerde achterwielaangedreven auto’s met 3,5cc motoren. Omdat je met een jumbo niet echt mee kan komen kwam er ook een Mantua Manta4 met Picco Delta motor bij. Deze auto was 2WD en geveerd. De motor stond tegen de achteras, met één groot tandwiel op het diff . Dit tandwiel bevatte tevens de remvoering. Het chassis was gemaakt van lichtgewicht Dural aluminium.
Yankee 4×4. 1986. Intussen was Off-Road rijdend Nederland in 1985 massaal overgestapt op de Serpent Cobra, de eerste terreinwagen van Serpent. De Nederlandse Serpent Quattro was natuurlijk bijna onverslaanbaar op het gladde asfalt, vandaar dat heel Nederland ineens aan de Cobra ging. Mede door de successen die Ron Ton en Pieter Bervoets er in Nederland mee behaalden. Echter internationaal (EK, WK) leek de Serpent Cobra niet te bestaan. Slechts heel sporadisch stond er een Serpent Cobra bij de eerste 10. Die wedstrijden werden al jaren gedomineerd door vooral Yankee, gevolgd door Garbo. Maar de Yankee werd niet verkocht in Nederland, hoewel Shamrock Maastricht (dé winkel voor rc car rijdend zuid Nederland) wel het importeurschap scheen te hebben. De Yankee was wél te koop bij Hobbythek RC car shop Krefeld. De grenzen waren toen nog niet open, je paspoort kon gecontroleerd worden bij de grensovergang, maar Krefeld was net zo heel ver, zo niet dichter, als Maastricht. De Leopard was dus al een klein beetje een misser geweest, en voor de opvolger wilde ik niet nóg een keer een vergissing begaan. Uiteindelijk zijn we op een zaterdag naar Krefeld gegaan en hebben we daar de Yankee gekocht.
De eerste wedstrijd hiermee was een indoor wedstrijd in de Rijnhal in Arnhem. Zaterdag motorcross, Zondag Off-Road 1:8. Nu zijn mijn ogen zijn al vanaf mijn 7e jaar niet zo geweldig en omdat de baan nogal groot was, en er op het verste punt van de baan een anderhalve meter hoge ‘tafel’ was, kreeg ik mijn auto bijna niet de baan rondgestuurd. Vooral op de tafel reed ik er steeds voor of achter de baan af.
De volgende race was een groter succes. Dat was de tweede Veronica’s Autostrandrace in Scheveningen op 15 maart 1986. Gereden werd op de boulevard waar wat zand was gestort om een klein baantje mee te makken. Deze dag werd ik 6e. De motor was in de finale 2 keer afgeslagen. Later bleek er zand door het luchtfilter gekomen te zijn.
Was ik in 1986 nog de enige Nederlander die met een Yankee reed (in de competitie in ieder geval), een jaar later reden ook Roald Dogge en Rob Arenz Yankee. Rob Arenz ging daarna de Yankee in Nederland importeren/distribueren.
DAF Turbowin. 1987 Reed ik Veronica autostrandrace met een yankee met zelfgemaakt DAF Turbotwin II body. Gemaakt van aluminium hoekprofiel met ABS plaat. In totaal heb ik 3 kappen van Turbotwins gemaakt. De originele TurboTwin, de TurboTwin II, en de TurboTwin 95 X. Zodra Jan de Rooij zijn wagen op TV liet zien, begon ik te tekenen en enkele dagen later was de kap klaar.
Stoppen. In 1988 reed ik het 2 model Yankee met Cipolla motor. Rechtstreeks via ‘iemand’ (wie weet ik niet meer) goedkoop ingekocht. Ze wilde echter voor geen meter meer lopen. Aan het einde van het seizoen besloot ik er voorlopig maar mee te stoppen. De wedstrijd tijdens Haghorst Spektakel heb ik niet meer mee gereden, alleen nog een korte demoronde heb ik gedaan met mijn 1:10 monster truck, de Nitro Brute.
Big Scale (1:5). Tijdens mijn laatste seizoen had ik al eens een 1:4 wagen gezien, maar er waren op het moment van stoppen nog geen 1:4 races. Niet lang nadat ik gestopt was stopte ook een aantal van mijn beste vrienden met radiografische off-road modelauto’s (de term rc cars of rc buggies gebruikte we destijds eigenlijk niet). Vriend Huub Silkens ging 1:4 rijden, ik vond ze nog iets te duur. Maar ineens waren daar in 1993 de 1:5 modellen van Franz Gröschl (FG). Het was toegestaan om hiermee ook met 1:4 races mee te doen. Ik kocht de Mercedes Benz 190 EVO. Er waren het eerste jaar maar 3 deelnemers met een 1:5. Mijn eerste wedstrijd was vlug afgelopen na een tik van een veel grotere (en zwaardere) 1:4. Het jaar erna, 1994, waren er voldoende 1:5 rijders voor een eigen klasse. Toen reed ik met de Alfa 155 DTM. Mét 2-bak. Maar de eerste wedstrijd nog zonder vóórremmen (ze waren uitverkocht). Halverwege het rechte eind van Heemstede ging ik vol in de remmen en kon op het nippertje nog de bocht door. De concurrentie reed mij dus vol gas voorbij, terwijl ik all lang in de ankers hing. Beste resultaat voor mij dit seizoen was een 3e plek. Eindklassement was een 6e plaats in de race voor het Nederlands kampioenschap. Het jaar erop werd er door sommige rijders een enorm budget vrijgemaakt aan tuning onderdelen waardoor de lol er voor mij een beetje af was. Elke wedstrijd koste mij toen 150 a 200 gulden. Dat vond ik toen vrij veel voor een dagje rijden.
2000 – heden Na een paar jaar gat het natuurlijk toch weer ‘kriebelen’, zeker als mensen in je omgeving ineens aan modelbouw blijken te doen. Bij Toemen een klein electrozwevertje gekocht. Daarna een gebruikte Twinstar II.
Via marktplaats koop ik in juli 2008 een 2e hands HPI Savage met 4.6cc motor. In april 2009 koop ik bij PK-racing een HPI Nitro RS4 evo3+ met 3cc nitromotor. Ongelooflijk hoe schaal 1:10 vooruit gegaan was in al die jaren, snelheid was veel groter dan vroeger.
Intussen ben ik getrouwd en had een zoontje van inmiddels 2 jaar oud. Ook gek op auto’s natuurlijk. In de schuur zag hij steeds mijn HPI nitro. Die stond inmiddels al anderhalf jaar ongebruikt in de schuur. Op zijn (herhaaldelijk) aandringen heb ik die toch maar een keer rijklaar gemaakt en bij mij achter op de binnenplaats mee gereden. Echter, mijn zoontje wilde in de zomer dat ik er elke avond mee ging rijden. Met die Nitro auto dus. Dat gaat natuurlijk een keer problemen met buren geven (lawaai). Daarom heb ik in september 2012 een elektrische auto gekocht. Een kleintje die ook handig overal naar toe te nemen is: De Traxxas 1/16 E-Revo.
Vanaf zijn derde jaar rijdt Lorenzo met mijn Mini Revo. Aanvankelijk stuurde hij, en gaf ik gas. Later de snelheidsregeling begrenst en mocht hij zelfstandig rijden. Sinds zijn vierde jaar is de begrenzer er af en rijdt hij zelfstandig en vol gas met de wagen. Zie ook dit filmpje op de camping in Kroatië. Ook rijdt hij graag met de Nitro RS4 (kijk hier).
Voor mezelf heb ik intussen ook een eigenbouw drone gemaakt, met een GoPro op een gimbal voor de videoopnamen.
Inmiddels is Lorenzo 6 jaar en heeft hij zijn eigen auto gekregen (enigst kind hè?), de Slash 4×4 Ultimate. In oktober 2016 is hij lid geworden van MAC de Kempen
In april 2017 reed hij zijn eerste wedstrijd.
Overzicht van modellen die ik mijn bezit gehad heb:
- Robbe Wotan (boot)
- Airboat (boot)
- Robbe Schütze (boot)
- Mercedes Benz 540K
- Graupner/Kyosho Datsun Fairlady 240Z
- Porsche 962 bouwpakketje eigen rc ombouw
- Tamiya Opel Ascona Rally 1/10
- Bart Smit/Yu’can Jumbo
- SG Leopard 4
- Racing Baja
- Tamiya Sherman Tank
- Marui Golden Eagle Jeep CJ-7
- Mantua Manta 4
- Yankee Europa 4×4
- Yankee 4×4
- Kyosho Nitro Brute 1/10
- Robbe Charter (vliegtuig)
- FG Mercedes Benz 190 Evo
- FG Alfa 155 DTM
- Protech electrozwever (vliegtuig)
- Multiplex Twinstar II (vliegtuig)
- HPI Savage 25/4,6cc
- Lama V3 (coaxiaal helicoptertje)
- HPI Nitro RS4 evo3+ Honda NSX
- Traxxas 1/16 E-Revo
- Eigenbouw quadcopter (drone)
Demo’s gereden op:
4 Uden sportief
Lolland 2x (ijsbaan Eindhoven)
Parijs Dakar proloog (VOC rijschool Boutenslaan Eindhoven)
Start van de ELE-Rally (ijsbaan Eindhoven)
Bloemencorso Valkenswaard
Veronica’s Autostrandrace in Scheveningen 2x
Meijel Truck show
Haghorst spektakel
Lucky Lotto Live – Mediapark Hilversum
Circuits gereden Off Road):
Wedstrijd in Amersfoort
M.O.R.C.E The Nitroburners – Eindhoven
SRL, Stockcar Racing Lienden – Ingen
EVMC – Velp
Raco – Utrecht
Club in Uden
Grensland – Heerlen
Club in wommelgem (Antwerpen, België)
Circuits gereden (Big Scale 1:5):
EVMC – Velp
Baanbrekers – Rucphen
AMC- Apeldoorn